Luilekkerland

We zijn nu echt in het paradijs aan gekomen! Sri Lanka vinden we tot nu toe al één groot paradijs, maar de hotels en guesthouses waren een heel ander verhaal. We waren al blij als we warm water hadden en een werkende ventilator. De meeste bedden hadden geen lattenbodem, maar gewoon een paar planken. De matrassen waren meestal erg hard en vooral te kort. Soms was de kamer niet eens voorzien van een likje verf, betonlook! Ook een schimmellucht ontbrak niet op de meeste kamers. Daarentegen was de prijs daar ook naar. De meeste nachten sliepen we voor minder dan 15 euro inclusief ontbijt.

De avond ervoor vertrokken we met de nachttrein uit Trincomalee. Helaas waren de eerste klas slaapcabines uitverkocht, dus we moesten 2e klas. Dat hebben we geweten! Stel je voor: een stoel zoals in het vliegtuig (met hevige turbulentie), met een ontzettend stinkende w.c. waarvan de lucht elke 20 seconden voorbij komt waaien en een paar ratelende ventilatoren aan het plafond. Daar komt nog bij dat de trein ontzettend rammelt en in elk dorp met meer dan vier huizen stopt en toetert. Een goed recept voor een vreselijke nacht! Om vijf uur kwamen we aan in Colombo, waar we nog drie uur met de bus naar Kalpitiya moesten.

De omslag is groot ten opzichte van de rest van onze reis! In trincomalee hadden we al iets meer luxe, maar ook die hotels komen niet in de buurt bij Europese hotels. We zitten nu in een heerlijk luxe hotel. We werden hartelijk ontvangen door Karolyn, een Australische. Ze wist dat we een barre tocht uit Trincomalee erop hadden zitten en had een heerlijk ontbijt klaargezet in een loungehoekje bij het zwembad. Het beste ontbijt dat we tot nu toe hebben gehad. Heerlijk! Het was zoveel dat we de lunch maar hebben overgeslagen. Na het ontbijt gelijk maar de zwembroek aan en relaxen! Rondom het zwembad zijn allemaal loungebedden, hangmatten en zithoekjes met lekkere kussens onder dakjes van gevlochten palmbladeren. Het voelt als Ibiza. Niet dat we daar zijn geweest, maar volgens Li komt het door een thriller van Saskia Noort. Tegen de middag kwam de eigenaar, Glenn, zich voorstellen. Hij gedraagt zich als een filmster. Hij geeft steeds rondjes wodka lime, bier en zet ons bijzondere hapjes voor. Hij poedelt ook wat rond in het zwembad en commandeert zijn personeel als hem wat te kort komt. Wij kunnen wel wennen aan dit luxe sfeertje!

Vanmorgen moesten we vroeg uit de veren. Op naar Wilpattu national park! We wilden nog graag luipaarden zien, en misschien een lipbeer. Deze laatste is nog moeilijker te spotten dan het luipaard, dus we hadden er al rekening mee gehouden dat we deze twee niet gingen zien. Het park was prachtig! We reden eerst een stuk door dichte jungle met af en toe een open plek met een meertje. We hadden het idee dat onze gids het drukker had met kletsen dan met de omgeving, maar al snel bleek dat hij de boel goed in de gaten hield. Er stond een enorme arend tussen het struikgewas. Wij moesten drie keer kijken, en de gids had het al rijdend en kletsend gezien. We kwamen tijdens de rit verschillende soorten herten tegen en af en toe een krokodil. De gids en de chauffeur brabbelden wat tegen elkaar en opeens ging de jeep hard rijden. Hij stopte verderop en de motor ging uit. Wij dachten: Luipaard! De gids tuurde door de bossen. Ik hoorde achter me geritsel en keek om. Een lipbeer! De gids had een andere lipbeer gezien die aan de andere kant de bosjes in was gevlucht. De gids zei dat hij ze de afgelopen vijf week niet meer had gezien. Wat een geluk! We zagen veel verschillende vogels, wilde zwijnen, waterbuffels, jakhalsen en mangroeten onderweg, maar nog steeds geen luipaard.. Op de terugweg naar de ingang zagen we een andere jeep staan. In de jungle ernaast stond een enorme olifant, van het formaat dat we in Sigiriya gezien hebben! Toch weer bijzonder, ondanks de vele (kleinere) olifanten die we in Uda Walawe zagen. Onze luipaardhoop was tot een dieptepunt gedaald toen we twee jeeps bij een meertje zagen staan. Helaas was het luipaard die ze hadden zien drinken bij het meertje net vertrokken en visten wij achter het net. Onze gids heeft onderweg wel een luipaard over het pad zien lopen, maar toen wij keken was hij net weer in de bosjes verdwenen.

De rest van de middag hebben we aan het zwembad doorgebracht. Lianne zei op een gegeven moment: "wie lacht er toch steeds zo irritant"? Ik lag dubbel, want het was een kalkoen die hier door de tuin loopt..

We liggen nu lekker uit te buiken van het eten in een loungehoekje en Lianne is al half in dromenland. Morgennacht vliegen we naar huis en dan is deze mooie reis echt over.

Tot in Nederland!

Groetjes Ro & Li