Onverwachte bezoeker

De laatste avond in Ella wilden we net gaan zitten in een restaurantje om lekker te gaan eten, toen een jongen ons aansprak. Het Oostenrijkse stel dat we in Sinharaja hadden leren kennen! Volgens mij heel erg toeval, volgens Lianne bestaat dat niet. Zij gingen in hun guesthouse eten, dus we hebben later met ze afgesproken een borrel te gaan drinken. Dat was erg gezellig!

De volgende ochtend hebben we de trein gepakt naar Kandy. Wat een prachtige, maar vooral ook erg lange treinrit was dit. We hadden gelukkig een vrij nieuwe trein met prima banken en hij reed  prima op tijd. De NS zou er jaloers op worden! We hebben eerst ongeveer 3 uur lang door teletubbielandschap gereden (de theevelden), wat erg mooie uitzichten opleverde! Daarna veranderde het landschap naar dichtbegroeide naaldbossen met af en toe een wildstromende rivier erdoor. Het was een mooie rit! Na 6,5 uur kwamen we aan in Kandy. In Kandy moesten we de bus pakken naar Habarana, waar we een hotel hadden geboekt. Wat een idiote drukke stad is dit! We kwamen al snel tot de conclusie dat we geen spijt hebben dat we hier geen nacht hebben geslapen.

Het is een wonder dat we binnen korte tijd de juiste bus hadden gevonden tussen de wir war van tientallen bussen die schots en scheef door elkaar geparkeerd stonden. Op de meeste bussen staat de bestemming alleen in het Sinhala, wat rare kriebels die wij niet kunnen lezen. Gelukkig is de lokale bevolking erg behulpzaam. Na nog eens 3 uur in de bus waren we in Habarana. Wat een klimaat hier! Zweten! De omgeving hier heeft veel weg van Afrika. De grond is roodbruin van kleur en de begroeiing savanne-achtig. We wilden graag een zwembad en daarom hebben we hier een wat duurder hotel geboekt. Het hotel zag er erg mooi uit, maar de sfeer was ver te zoeken. We hadden ook geen mogelijkheid om ergens anders te eten, want we zaten ver van het dorpje. Diezelfde avond nog hebben we een guesthouse geboekt in Sigiriya, een dorpje vlakbij.

De volgende dag hebben we fietsen gehuurd. De omgeving is niet zo heuvelachtig, dus je kunt hier mooi fietsen. We wilden graag naar de Lion rock fietsen, een grote rots die uit het vrij vlakke landschap steekt. Dit bleek een minder goed idee dan we dachten. Fietsen in de volle zon met 36 graden is best zwaar! Lianne heeft in dit werelddeel meer gevoel voor richting dan mij, dus ik besloot maar op haar richtingsgevoel te vertrouwen. Misschien is mijn mannelijke instinct in de war zo dicht bij de evenaar? Later bleek dat het gevoel van Lianne ook wat gebreken vertoont hier. We fietsten op een verlaten weg, met steeds meer olifantenstront langs de kant van de weg. Dat geeft niet echt een veilig gevoel! Ook de borden "Travelling after 6 pm is very dangerous! Risk of elephant attack!" droegen hier niet aan bij. Gelukkig kwamen we een tuktuk tegen die langzaam voor ons uit reed om de juiste weg te vinden. We kwamen uit bij een hotel met zwembad, waar we even lekker geluncht hebben. Dat deze omgeving rijk is aan dieren, bleek wel toen we een aap door het restaurant zagen rennen! We hebben al een paar mangroeten gezien (slangen-etende beestjes) en de meest bizarre insecten komen voorbij. Zo zat er bijvoorbeeld een wandelend blad op de deurmat. Ik ging er haast op staan, want het diertje is haast niet te onderscheiden van een echt blad. We hebben die middag doorgebracht aan het zwembad van dit hotel, want het weer is hier echt niet uit te houden.

Die avond had de moeder van de eigenaar de beste rice & curry gekookt die we tot nu toe gehad hebben. Wat een heerlijk diner! Tijdens het eten kwam de eigenaar langs en vroeg: "do you want to see the elephant?". Wij keken verbaasd. Olifant? Er was een wilde olifant op het terrein van het guesthouse!! Wij mochten heel zachtjes in het pikkedonker achter de eigenaar aan sluipen om te kijken. Het voelde alsof we in een spannende film zaten! Op tien meter afstand knipte hij zijn zaklamp aan. Wat een enorm beest van zo dichtbij! Lianne stond een eindje verderop te kijken. Die was halverwege afgehaakt. Toen ik weer terug gelopen was om verder te eten heeft de eigenaar de olifant verjaagd met een jachtgeweer (dierenliefhebbers geen zorgen, alleen schoten in de lucht).

De volgende ochtend vertelde de eigenaar dat hij maar weinig slaap had gehad vannacht. De olifant was tot 3 keer toe teruggekomen en reageerde niet meer op de geweerschoten en het vuurwerk dat ze afstaken. Normaal gaan ze dan op de loop. Dit was een agressief mannetje in de paringstijd. Ze worden dan onberekenbaar en agressief.

Diezelfde nacht heeft Lianne meer tijd op de w.c. doorgebracht dan in bed en hebben we een dagje lekker rustig aan gedaan in de hangmatten bij het guesthouse. De buikgriep gaat hier erg rond vertelde de eigenaar. Gelukkig knapt ze alweer op! Morgen vertrekken we naar Trincomalee aan de oostkust voor een paar dagen zon, zee en strand.

Tot de volgende keer!

Groetjes Ro & Li