The End

Het herstellen van de Rinjani klim duurde wat langer dan verwacht. Vier dagen lang was elke trap of helling een groot obstakel voor ons. Ondanks dat hadden we voor woensdag een tripje naar de  Gili eilanden gepland. De Gili eilanden zijn drie tropische eilandjes voor de kust van Lombok. Wij gingen vandaag naar Gili Meno en Gili Air. Na een uurtje op een traditionele boot kwamen de Gili's in zicht. Of de boot helemaal zeewaardig was voor de best wel ruige zee was te betwijfelen, maar we voeren langs de kust dus het risico was niet zo groot. De kapitein had in ieder geval dikke lol als de boot weer hard op de golven sloeg. De Gili's waren echt prachtig! Witte stranden, lichtblauw water, het expeditie Robinson gevoel zoals Lianne het beschreef. We hadden snorkels, duikbrillen en flippers meegekregen om het koraal te bekijken. Eerst naar Gili Meno! Het rustige en minst toeristische eiland. Motorvoertuigen en honden zijn verboden op de eilanden, dus als je vervoer wilt zul je het met paard en wagen moeten doen. De kapitein dropte ons vlak voor de kust in het water om te snorkelen. We keken naar onder en zagen direct al een flinke zeeschildpad op de bodem liggen. Erg leuk om te zien! We hebben een poging gedaan hem op de foto te zetten, maar hij was te diep. Meer dan een grijze vlek op de bodem is het niet geworden. Even later zagen we nog twee schildpadden, maar deze waren ons te snel af voor een kiekje. Het koraal was mooi, maar niet zo mooi als tijdens onze duik. Ik denk dat het koraal op diepte beter behouden blijft doordat het geen last heeft van boten en zwemmers. Onze kapitein zei dat we de visjes wat brood moesten voeren. Dat bleek een erg goed idee. We waren omringd door allerlei soorten gekleurde visjes, alsof je in een tropisch aquarium zwom. Na een tijdje relaxen op het strand van Gili Air zijn we weer terug gegaan naar Senggigi.

Deze week was ik flink verkouden en daarom hebben we besloten maar niet meer te gaan duiken. Je zult denken.. verkouden in dat klimaat? De lokale bevolking is flink verkouden en grieperig. Het is hier nu winter op het zuidelijk halfrond. De lokale bevolking vindt het erg koud. Ze hebben vaak een dikke trui aan of zelfs een muts op. Met 28 a 29 graden.... In Nederland word je uitgelachen als je er zo bij loopt in de zomer.

Na nog een dagje zwembad gingen we nog een keer naar de Gili's, dit keer naar Gili Trawangan. We hadden dit tripje cadeau gekregen vanwege een akkefietje met onze Rinjani klim, dus dat was mooi meegenomen. Gili Trawangan staat bekend als het feest eiland. Er worden normaal veel feesten gegeven met bekende DJ's, maar op dit moment was het feestloos vanwege de Ramadan. Eerst nog even snorkelen voordat we aan land gingen. Dit bleek geen succes door de sterke stroming. We konden niks beginnen en werden meegesleurd langs het eiland. Gelukkig kwam onze kapitein ons redden. Toch maar weer naar Gili Meno! De kapitein vertelde ons dat de andere kant van het eiland veel mooier was. Hier bleek geen woord van gelogen. Het was erg ondiep met prachtig koraal. 's middags hebben we nog even geluierd op het strand van Meno, waar we helemaal alleen lagen. Bijzonder om weer zo'n mooi strand voor jezelf te hebben. Op de terugweg voelde ik me niet zo lekker en 's avonds in het hotel bleek ik koorts te hebben! Direct maar naar de dokter uit angst voor malaria. Gelukkig had ik alleen maar een infectie in mijn keel waar ik antibiotica voor heb gekregen. De laatste twee dagen op Lombok hebben we rustig aan gedaan om een beetje te herstellen. Tijdens ons avondeten zaten we gezellig met z'n tweetjes in een bamboe hutje van het hotel te eten. Het hutje begon opeens een beetje te schudden. Een heel vreemd gevoel, maar geen idee wat het was. Alle hotelgasten zaten elkaar aan te kijken van "wat gebeurt er?". Het schudden werd steeds erger en toen beseften we het pas.. We hadden een echte aardbeving! Het was maar een lichte, maar toch. Bijzonder om te voelen. Zulke korte bevingen komen hier regelmatig voor vertelde een ober van het hotel. Dus niks om ons zorgen over te maken.

Vanwege de slechte ervaring met de veerboot hadden we nu een snelle boot geboekt naar Bali. Deze vertrok op een kwartiertje rijden vanaf ons hotel, dus dat scheelde ook nog een dik uur rijden naar de haven. Snel was deze boot zeker! We stuiterden over het water en zagen Bali snel dichterbij komen. Niet voor mensen die gevoelig zijn voor zeeziekte, die zouden hier groen en geel uit komen. Op naar ons laatste hotel in Jimbaran, vlakbij het vliegveld.

Die avond zijn we even naar Kuta geweest om te eten. Jimbaran is berucht om zijn vis. Er blijken alleen maar visrestaurants te zitten en wij hadden geen trek in vis. We hebben onze ogen uitgekeken. Wat een andere wereld! Kuta is het Chersonissos voor Australiërs. Dure winkelcentra, McDonalds, Burger King, Starbucks, hippe clubs en Balinezen in hippe kleding. Wat een contrast met de rest van Bali. Sinds onze aankomst in Indonesië hebben we geen Europese snacks meer gehad, dus we hebben even van de mogelijkheid gebruik gemaakt en bij de burger king gegeten met een McFlurry bij McDonalds als toetje.

De laatste volle dag van onze vakantie besloten we nuttig te gaan besteden. We planden een tripje naar Nusa Penida. Dit is een eiland voor de kust van Bali. Dit eiland ligt vrij geïsoleerd en is daardoor niet zo beïnvloed door het toerisme. Het Hindu geloof wordt nog erg streng nageleefd en de mensen leven nog op traditionele wijze. De chauffeur van het hotel bracht ons naar Sanur, waar de veerboot vertrekt. Eenmaal in de haven bleek het eiland geïsoleerder dan wij dachten. Het was niet mogelijk om op 1 dag heen en weer te varen naar het eiland. Duidelijk nog niet ingesteld op toeristen! Wel was er een speedboot die ons naar Nusa Lembongan kon brengen. Dit is een kleiner eilandje dat dichtbij Nusa Penida ligt. Wel wat toeristischer, maar alsnog leuk! Op het eiland hebben we een scooter gehuurd om het eiland te verkennen. We vroegen een helm aan de verkoper, waarop hij verbaasd reageerde: "why? There is no police on the island, so you don't need a helmet!". De verkoper had dus ook geen helmen voor ons.. Een hele andere logica als wij in Nederland hebben, maar goed, dan maar voorzichtig op pad. Er zijn amper auto's op het eiland en de wegen zijn erg smal en slecht. Vanwege alle gaten in het wegdek konden we ook niet veel harder dan 20 km/h en als er een auto aan kwam moesten we de berm in. We zijn eerst naar dream beach gereden. Een mooi wit strandje in een rotsige baai. We wilden graag traditionele dorpjes zien en besloten weer door te rijden. We ontdekten al snel een brug naar het eilandje Nusa Ceningan. En wat voor brug! We moesten met de scooter over een smalle brug. Een stalen hangbrug met houten planken. De planken rammelden onder de scooter, maar we zijn gelukkig heelhuids aan de overkant gekomen. Dit eiland was een stuk minder toeristisch als Lembongan. Kindertjes zwaaiden naar ons en renden achter ons aan. Erg leuk! We hadden geen wegenkaart en zijn gewoon maar een kant op gereden om het eiland te verkennen. We hebben de scooter in de berm geparkeerd toen we een interessant zijweggetje zagen die te steil was om te rijden. We kwamen langs allemaal kleine huisjes met zwaaiende mensen. Erg leuk! We begonnen inmiddels honger te krijgen en zijn weer terug naar Nusa Lembongan gereden om een hapje te eten. Na de lunch zijn we een stuk gaan wandelen. We kwamen door stukken land met loslopende koeien. Lianne had ooit eens gehoord dat koeien mensen kunnen aanvallen en was als de dood voor die beesten. Ik moest al mijn overtuigingskracht gebruiken om haar langs de koeien te loodsen. En dat werd beloond! We kwamen bij de zee uit. Dit keer geen zwart lavazand of spierwit zand, maar rotsen! De rotsen gingen hier een meter of 4 recht naar beneden de zee in. De zee was erg wild, dus het was een schuimend spektakel. Het water spatte metershoog op de rotsen. Weer een hele ander wereld!

We hebben het gevoel dat we deze vakantie naar verschillende landen zijn geweest zo verschillend waren de plekken waar we geweest zijn. In Lovina waren de mensen zo oprecht vriendelijk en hartelijk, terwijl in Ubud die vriendelijkheid er een beetje uitgesleten was door het toerisme. De avonden waren hier wel het gezelligst. Op Lombok waren de mensen ook vriendelijk, maar daar moesten we erg oppassen bij het afsluiten van een deal. De mensen liegen om je wat te kunnen verkopen. Elke keer als je een trip boekt krijg je het net even anders dan beloofd is. Misschien is dat het verschil tussen Hindu's en moslims... Een Hindu vertelde ons dat imams uit het Midden-Oosten hier naartoe komen om anti-westerse preken te houden in de moskeeën. Als er iemand tijdens deze vakantie om geld bedelde, was dat altijd een moslim. Een Hindu zal nooit om geld bedelen, hoe arm ze ook zijn.

Het landschap van Lombok is totaal anders als Bali. Bali is erg groen en overal waar je kijkt zie je de tempels van de Hindu's en groene rijstvelden. Lombok is droger en het landschap dus ook niet zo groen. De tempels ontbreken. Desondanks heb je wel prachtige stukken natuur, zoals de Rinjani, de stranden van Kuta en de Gili eilanden. Wat ook mooi is aan Lombok is dat nog erg puur is. Buiten Senggigi en de Gili's heeft het toerisme nog amper invloed gehad op het leven. Hierdoor sprak de lokale bevolking amper Engels en hebben we niet zulke leuke gesprekken met ze gehad als op Bali. Wel erg leuk om het echte leven van deze mensen te zien. In de hoofdstad Mataram waren we op een markt, waar de lokale bevolking met paard en wagen hun handelswaar kwam brengen. De markt was net een kippenhok met overal manden en kleedjes met handelswaar. Het stonk er als een vuilnisbelt! Foto's maken waren ze niet zo van gediend. Ze vroegen steeds om geld als wij een paar foto's hadden gemaakt.

Ook op Bali zelf waren de verschillen groot. In Lovina had je zwart lavazand strand en hier in Jimbaran is het strand als in Nederland. Een enorm breed geel zandstrand. Op Nusa Lembongan was het landschap weer helemaal anders. In Ubud zaten we in de heuvels tussen de rijstvelden en weelderige bossen. Op dit moment tellen we de minuten af om weer naar huis te gaan. We hebben een supervakantie gehad, maar hebben nu toch ook wel weer zin om naar huis te gaan! Om 11.25uur (nl tijd) vliegen we naar Nederland en donderdagmorgen om 8.30uur landen we op schiphol. Ontzettend leuk om tijdens onze reis reacties te krijgen op onze verhalen. Dankjewel daarvoor, erg leuk! De foto's volgen. We hadden geen zin om in dit mooie land uren in een internetcafé te zitten. We zullen een paar online zetten als we thuis zijn. Tot gauw!

Groetjes Robin & Lianne