Op naar Lombok!

In onze vorige verhaaltjes hebben al wat bijzondere dingetjes prijs gegeven over de Balineze cultuur. We vinden het leuk om jullie wat meer hierover te vertellen. Wees niet bang, ik doe mijn best om geen 5 pagina's vol te schrijven.

Toen we hier aan kwamen was het eerste wat ons op viel het idiote verkeer. Honderden scooters zoemen door elkaar heen met af en toe een auto die probeert een weg te banen door de zoemende mierenhoop. Omdat weinig mensen een auto kunnen betalen, wordt werkelijk alles vervoerd op de scooter. Hele gezinnen met z'n vieren, handelswaar voor de winkeltjes, half levende kippen en eenden. Bizar om te zien. Vrouwen zijn in deze cultuur de harde werkers en verplaatsen vanalles op hun hoofd. Tijdens onze wandeling in Ubud kwamen we langs een rivier waar de vrouwen rafting boten van !! 80 kilo !! de berg op droegen op hun hoofd. Hoezo emancipatie...? De wegen zijn trouwens erg netjes onderhouden, daar kunnen ze in Zuid-Europa wat van leren. Dit onderhoud gebeurt allemaal met de hand. Het kapotte asfalt wordt er met een pikhouweel uit geslagen en de nieuwe laag wordt met de schep en hark aangebracht.

De natuur is hier prachtig. Niet te vergelijken met Nederland. We hebben nog geen enkele plant gezien die in Nederland ook voorkomt. De bananenbomen en kokospalmen groeien als onkruid in de berm. De slierten van de Banyanbomen hangen als lianen door het bos. Ook dieren zijn compleet anders. Hier in Ubud zit een vogel die wij de flirt bird noemen. Hij fluit regelmatig "fiet fieuw". En wij maar denken dat we sjans hadden.... Het stikt hier van de gekko's. Op muren, in lampen, ze zitten overal als het schemerig wordt. Van de week wilden we net gaan slapen toen we GEKKO GEKKO boven ons hoorden. Lianne kroop meteen onder de klamboe.

Het meest bijzondere van het eiland is het Hindu geloof. Daar kun je niet omheen. Overal zijn kleine en grote tempels te vinden waar de balinezen offers brengen voor geluk. Iedere familie heeft een tempel in de tuin. Prachtige bouwwerken waar vrijwel iedere steen is bewerkt. Ook de rijstvelden hebben elk een tempeltje, vaak niet meer dan een gevlochten bakje van bamboe dat aan de boom is gespijkerd. De balinezen offeren meestal rijst en bloemen, maar ook andere dingen. Tijdens onze BBQ op het strand in Lovina kreeg Edy een biertje van ons. Hij liep vervolgens eerst naar een tempeltje om een slok bier te offeren. Ze offeren niet alleen in de tempels, maar ook in geniete bakjes van bananeblad. Deze vind je werkelijk overal. Op straat struikel je erover.. Ze doen ze onder de ruitenwissers van de auto enzovoorts. Veel gebeurtenissen in het leven, zoals de geboorte, trouwen, de besnijdenis etc. worden gevierd met ceremonies. De grootste ceremonie van allemaal is de crematie. De crematie is hier een groot feest met versierde optochten en lekker eten.

Een crematie is voor Hindu's een doel opzich. Ze sparen jarenlang om het te kunnen bekostigen. Arme balinezen worden soms jaren na hun overlijden nog gecremeerd als hun familie genoeg heeft gespaard. Het stoffelijk overschot wordt dan weer opgegraven en gereinigd. Menig Europeaan gaat over z'n nek bij alleen al de gedachte om de botten van je opa te poetsen, maar dat is hier heel normaal....

Wij hadden het geluk dat we zaterdag hier in Ubud zo'n crematie bij konden wonen. Een enorme mensenmassa had zich verzameld in de hoofdstraat. Verderop zagen we kist al staan. De kist was versierd als een enorme stier van zeker 3 meter hoog. Tenminste, we weten nu dat het de kist was, op het moment dat wat daar stonden hadden we geen idee dat er een lichaam in die enorme stier zat. Na een tijdje kwam een enorme toren van zeker 12 meter hoog achter de stier. De toren was mooi versierd met maskers van de Hindu goden. De stier kwam met behoorlijke snelheid in beweging op opzwepende traditionele muziek. We vonden het vreemd dat hij steeds een stuk voortbewoog en vervolgens weer stopte. Toen hij dichterbij kwam werd ons een boel duidelijk. Er zaten geen wielen onder, maar benen. Het gevaarte werd door zeker 100 man al rennend in beweging gebracht! Even later werd ook de toren op dezelfde manier voorbij gedragen. Een bijzondere ervaring!

Zelfs met een kater van de dag ervoor is blijkbaar van onze gezichten af te lezen dat we het naar onze zin hebben hier. Maandag in de auto naar Taro, waar we de olifanten gingen bekijken, vroeg de chauffeur "are you on honeymoon? You look so happy". De olifantensafari was een beetje een aanfluiting. Een betonnen verblijf met olifanten aan de ketting en een ander verblijf waar je voor 50 euro een ritje kon maken op een olifant. Die arme beesten werden telkens op hun hoofd geslagen met scherpe hamers. Heel sneu, dus snel door naar de rijstvelden op de hellingen van de Batur vulkaan. Dit was echt prachtig. We hadden al genoeg rijstvelden gezien, maar dit was wel weer heel wat anders. Het was net of iemand de heuvels met een kartelschaar geknipt had. Ik heb nog nooit zoveel kleuren groen bij elkaar gezien!

De volgende dag stond Pura Besakih op het programma. De Balinezen geloven dat de goden op de Agung vulkaan wonen, en daarom is de Besakih tempel op 1100 meter hoogte de heiligste en grootste van het eiland. Onze chauffeur vertelde ons over de vele oplichters bij de tempel. We moesten geen gids accepteren en ook opletten dat er niemand met ons mee liep. Een ongevraagde gids vraagt ook om geld aan het eind. Onze chauffeur had niets teveel gezegd. Iedereen probeert je geld af te troggelen en het lijkt wel of je voor elke stap die je zet moet betalen. Geen leuke ervaring, maar wel een erg mooi tempelcomplex! Na de tempel zijn we doorgereden naar een uitzichtpunt voor de (kleine) Batur vulkaan. De 3400 meter hoge Agung zit altijd in de wolken, dus dat levert niet veel mooie foto's op... Het was erg bewolkt, dus ook de Batur zat met zijn top in de wolken. Desondanks een erg mooi uitzicht. De pikzwarte lavastromen van 20 jaar geleden waren nog goed te zien.

Vandaag (dinsdag) hebben we een motorscooter gehuurd bij het mhotel voor het gigantische bedrag van nog geen 4 euro en vervolgens de tank volgegooid voor nog geen euro. De benzine is hier 30 cent per liter. Prijzen waar we in Nederland alleen nog van kunnen dromen. We vonden het allebei best spannend. Ze rijden hier links, dus goed nadenken bij elke kruising. Bob en Annie de Rooij weer met pothelmen op pad! Vlak na vertrek bleek het meest vitale deel van onze Balineze motorscooter kapot te zijn..... De toeter! Maar niet teveel inhalen dus. Toeteren betekent hier: "ik zit achter je en haal je in". Iemand die veel toetert is een sociale chauffeur volgens de Balinezen. Hoe anders is dat in Europa! Lianne toonde het volste vertrouwen in mij als chauffeur. "links rijden hè! Aan de linkerkant! Links! Je moet rechts inhalen! Links!" De eerste bestemming was de Goa Gajah dichtbij Ubud. Dit bleek makkelijker gezegd dan gedaan. Wegwijzers hebben ze hier nog nooit van gehoord, en de mensen hier vinden het onbeleefd als je een vraag beantwoord met "ik weet het niet", dus sturen ze je sowieso een richting uit. Ook al snappen ze niet wat je bedoelt... Op een gegeven moment reden we midden in de rijstvelden over weggetjes met meer gaten dan wegdek. Maar weer terug naar de doorgaande weg. Een vriendelijke taxichauffeur wees ons de juiste weg en al gauw waren we op onze eerste bestemming. Dit viel een beetje tegen. Het was een heilige grot uit het jaar 400. De ingang was erg mooi bewerkt, maar verder niet veel te zien. Op naar Padangbai. Mijn richtingsgevoel vertoonde zijn vrouwelijke kant toen ik direct al verkeerd reed. Gelukkig kon ik op de mannelijke kwaliteiten van Lianne vertrouwen, die ons al snel weer op de goede weg had. Een hele belevenis op zo'n scooter! Na anderhalf uur en een zeer achterwerk waren we eindelijk in Padangbai. Een leuk rustig vissersdorpje waar de boot naar Lombok vertrekt. Na een lekker ontbijtje in een hotel hebben we een rustig strandje buiten het dorpje opgezocht. Hier hing weer het vriendelijke sfeertje van Lovina. Dit hebben we toch wel gemist in Ubud! Het strandje was prachtig! In een baai van gitzwarte lavarots lag een mooi strandje van wit zand, afgewisseld met zwart glinsterend lava zand. De zee was mooi aquablauw in de baai. Heel wat anders dan het zwarte lavazand strand van Lovina. Op het strand vroegen we een verkoper naar de voorrangsregels op de wegen. We zijn op de heenweg gewoon de kolonne scootertjes gevolgd en dat ging prima. Toch wel prettig om te weten wie er nou voorrang heeft. Het blijkt dat zulke regels niet bestaan op Bali. Scooters hebben voorrang op auto's en voor rood licht moet je stoppen vertelde de verkoper. Als de wegen kruisen hebben wij nog steeds geen idee wie voor gaat, maar op een of andere manier gaat het vanzelf. De terugrit voelde al wat vertrouwder en door regelmatig de weg te vragen waren we in 2 uurtjes weer terug bij het hotel.

Morgen gaan we vroeg terug naar Padangbai om de boot naar Lombok te nemen. Wij hebben besloten om niet door te gaan naar Jimbaran en eerder te vertrekken naar Lombok. In Ubud missen we het sfeertje van Lovina heel erg. Het is allemaal erg toeristisch hier en iedereen probeert geld te vragen voor elke stap die je zet. Ze vertellen mooie verhalen dat je een gids nodig hebt anders zie je niet alles en vragen daar rustig 30 euro voor. Gelukkig konden we nog annuleren in Jimbaran (lang leve booking.com!). We hebben 5 nachten geboekt in het Jayakarta hotel in Senggigi, Jalan Raya Senggigi nr. 4 (even de thuisblijversinformatie). Jimbaran is nog toeristischer als Ubud en daarom zagen we het niet zo zitten om nog 5 dagen in zo'n toeristisch oord te blijven. Daarnaast is het weerbericht voor Bali niet echt super en we hebben ook wel zin om lekker te zonnen. We hebben erg veel zin om naar Lombok te gaan. Een heel ander eiland met een droger en warmer klimaat en een ander geloof. Lombok is voor 90% gematigd moslim, maar wel beïnvloed door het hindoeïsme. We zijn erg nieuwsgierig! Jullie horen snel van onze belevenissen op Lombok!

Groetjes RoLi