Klimmen en klauteren in de canyon

Dag 10. Na gisteren een middagje lekker lui aan het zwembad gelegen te hebben, is het vandaag de bedoeling om heel actief de Canyon van Zion National Park te beklimmen. De Angel's Landing route is erg populair. Aangezien deze over een steile klif loopt met aan beide kanten een afgrond, wilde ik dit Li niet aandoen. Een alternatief is Observation Point. Bijna hetzelfde uitzicht, maar wel een mijl langer. Deze route is veel rustiger, wat Lianne zorgen baarde... Ze zag weer beren op de weg, deze keer wel figuurlijk. Daarnaast zag ze ook ratelslangen en poema's op de weg. Gelukkig worden deze dieren bij hoge uitzondering gespot in Zion en zijn ze meestal banger voor ons, dan wij voor hen.

Zion Canyon is uitgesleten door de Virgin river. Door het smeltwater van de verderop gelegen bergen is de canyon heel groen, anders dan de woestijnachtige omgeving eromheen. Met een pendelbus werden we naar de start van de route gebracht en even later hadden we het zweet al los van deze pittige klim met een prachtig uitzicht op de rood/oranje canyon. Na een uurtje klimmen kwamen we door een droogstaande zijtak van de Virgin river. Deze omgeving staat bekend om zijn 'flash floods'. Bij regen kan het waterpeil binnen enkele minuten meters stijgen en verandert het beekje in een kolkende rivier. De sporen hiervan waren prachtig zichtbaar in de canyon. De enkele meters smalle canyon is glad rond afgesleten, alsof iemand creatief met de schuurmachine bezig is geweest. Het volgende stuk van de route was weer een pittige klim. Dit keer een pad van 2 meter met links een steile afgrond en rechts een steile rotswand. Li vond dit pad iets minder prettig en bleef stijf langs de rotswand lopen. Mijn uitstapjes richting afgrond werden niet gewaardeerd. Onderweg kwamen we allerlei beesten tegen, maar van de drie gevaarlijkste was geen spoor van te bekennen. Vooral de brutale mini eekhoorntjes met een zwart witte streep over de rug kwamen we steeds tegen. Boven ons zweefden af en toe grote roofvogels en hagedisjes schoten het pad over. Na bijna 3 uur zweten en zuchten hadden we de rand van de canyon bereikt. Van het groen in het dal was niks meer over. Alleen nog cactussen en stekelige woestijnstruikjes. Maar wat een prachtig uitzicht over de canyon! Ver beneden ons konden we mensen op Angel's Landing zien lopen. Na een lekkere lunch zijn we weer aan de afdaling begonnen en na een uur en drie kwartier stonden we afgepeigerd bij de bushalte.

We liggen op het moment van schrijven heerlijk aan het zwembad. Het was vandaag een heerlijke 27 graden in ons dorpje en het is nu om 18.00 uur nog steeds warm genoeg om lekker te zwemmen.

Dag 11. Vandaag hadden we het plan om rustig aan bij het zwembad te beginnen, daarna uit te checken, nog een hike doen in Zion, om vervolgens naar ons volgende hotel te gaan vlakbij Bryce Canyon National Park. Na het ontbijt hadden we beide geen zin in zwemmen, dus gelijk maar naar Zion. Eerst op zoek naar de pin, want we vinden contant betalen het fijnste hier. Dit werd gelijk onze eerste aanraking met de drive-through pinautomaat. Vanuit de auto pinnen is toch wel het toppunt van luiheid. Li heeft de hele ervaring gefilmd. Alsof we door de Mac Drive reden... Mag ik wel een Mc100dollar?

Eenmaal in Zion hebben we de Emerald Pools route gelopen. Dit is een route van 3,5 kilometer die volgens de boekjes 'easy' is. Dat was te merken ook. Waar we gisteren een zware route van 14,4 kilometer hebben gelopen met bijna alleen maar Amerikanen, waren er op deze route een heleboel Chinezen, Japanners, Fransen, Duitsers etc. De ene nog slomer dan de ander. We gingen iedereen, ondanks de spierpijn van Li, op hoog tempo voorbij. Het was leuk om weer door de prachtige canyon te wandelen, maar we vonden beide de wandeling van gisteren mooier. Rond 15:00 uur zijn we in de auto gestapt richting Bryce Canyon. Li reed gelukkig, want ik had een heftige allergische reactie op de katoenbloesem in Zion. Kennelijk is het nogal heftig spul, want in de bus in Zion zagen we al een boel mensen met rode traanogen en zelf zag ik er net zo uit. Onderweg kwamen we door prachtige rode rotslandschappen. Alsof je zo de filmset van een western in rijdt. Vlak voor Tropic, het dorpje waar we slapen, kwamen de prachtige rotsen van Bryce Canyon tevoorschijn. Ze zijn hier nog veel roder dan in Zion!

Inmiddels liggen we met volle buik op bed in onze blokhut. Dit baart ons wel wat zorgen, aangezien het 's nachts kan vriezen hier... Hopelijk niet zo koukleumen als in Mammoth Lakes, brrr. Morgen gaan we vroeg op om de zonsopkomst te bekijken in Bryce Canyon.