Hazyview

Na aankomst in Hazyview besloten we nog wat te gaan doen om de middag te vullen. De keuze viel op twee watervallen in de buurt, Macmac falls en forest falls. We zijn eerst naar Sabie gereden om te lunchen en daarna door naar de watervallen. Dit landschap is weer heel anders dan we tot nu toe hebben gezien. Heuvelachtig, groen en dichte begroeiing, afgewisseld met grote boomplantages. We hebben totaal niet het Afrika gevoel hier. Het lijkt wat op zuid Duitsland. Net als in de rest van Zuid Afrika worden hier graslanden verbrand, wat voor veel rookpluimpjes aan de horizon en zwarte velden zorgt. Dit doen ze om nieuw gras sneller te laten groeien als straks de eerste regen valt. De Macmac watervallen zaten goed verstopt in het landschap. Na een kleine wandeling kwamen we bij een diepe kloof waar een riviertje zo'n 40 meter naar beneden stortte. Mooi! De forest falls konden we helaas niet vinden. Het begon al te schemeren, dus zo erg was het niet. In het donker rijden is geen pretje hier. Je moet naast potholes, ook op de weg lopende mensen en overstekende apen ontwijken. En dat zonder straatverlichting!

De volgende dag zijn we richting Graskop gereden om de Panorama route te rijden. Bij Graskop begint de 3e grootste canyon ter wereld, de Blyde rivier canyon. Alleen de Grand Canyon in Amerika en de Fish river canyon in Namibië zijn groter. Langs de route zijn een aantal uitzichtpunten over de canyon. Graskop ligt op een soort hoogvlakte, waardoor het bij aankomst leek alsof het dorpje op de wolken is gebouwd. Vlak na Graskop was het eerste punt, Gods window. Ik had op Internet verhalen gelezen over het prachtige uitzicht, maar helaas was het raam beslagen vandaag. We stonden met ons hoofd in de wolken.. Door naar Berlin falls! Dit riviertje was een beetje uitgedroogd, want de waterval was niet veel meer dan een pisstraaltje. Het begon goed... Op naar de potholes. Nee, dit keer geen slaggaten in de weg, maar ronde gaten in een kloof uitgesleten door draaikolken. Op dit punt komt de rivier de Blyde samen met de rivier de Treur. Onderweg naar de potholes zagen we een bordje: 'South African food and drinks'. Tijd voor koffie! Het landschap was inmiddels weer een stuk droger. Rotsen, geel gras en rode grond. Het rode zandpaadje leek nergens heen te gaan, maar we zagen toch een klein bordje: "ontspan, jij is by de boskombuis". Achter een grote rots zat een klein houten stalletje verborgen. Een paar minuten later zaten we met een stalen koffiemok lekker aan een tafeltje aan de rivier de Blyde. Door naar de potholes! Een kloof met gladde geel/oranje rots met ronde vormen uitgesleten door de draaikolken. Wel erg toeristisch hier! Hadden we voor st. Lucia nog geen (buitenlandse) toerist gezien, vandaag waren de kolonnes Nederlanders ruim vertegenwoordigd. Om de grootste drukte te ontlopen, klommen we naar een waterval een stukje hogerop. WHAA klonk het. Ik ging bijna op een slang staan, die heerlijk lag te zonnen op een rots. Na onderzoek op Internet blijkt het een Afrikaanse boomslang te zijn. Gevaarlijk giftig, maar bijt bijna nooit mensen omdat zijn giftanden te ver achter in zijn bek zitten.. Pfieuw. We begonnen inmiddels hongerig te worden, dus door naar de drie rondavels. Onderweg reden we langs lowlands viewpoint. De nieuwsgierigheid won het van de trek en we hebben toch even gekeken. Gelukkig maar, want het uitzicht was het mooiste tot nu toe. Na tien minuutjes rijden kwamen we bij het laatste punt, de drie rondavels. Op dit punt komt de rivier de Blyde uit in een meertje. Er staan drie grote rotsen in de vorm van rondavels, de Afrikaanse ronde hutjes. Erg mooi, maar snel weer terug naar Graskop. We vielen inmiddels om van de honger. Na een lekkere spekpannenkoek bij Harrie's pannenkoekenhuis, zijn we terug gereden naar Hazyview.

De volgende dag stond het Krugerpark op de planning. We zouden om half zes opstaan, maar de avond ervoor protesteerden de darmen van Lianne en kwamen we niet vroeg in slaap. Dan maar een relaxdagje en een dag later naar Kruger. Rond een uur of 10 besloten we toch maar Kruger in te gaan. Niks doen is niets voor ons! We hebben geen spijt van deze beslissing! We hebben heel wat gezien: een berg impala's, een paar nyala's, een kudu die vlak langs de auto liep, wrattenzwijntjes (die we Pumba noemen), neushoorns, waterbuffels en mangroeten. We kwamen langs giraffes die aan de kant van de weg aan het eten waren. Je kon goed zien dat ze hun lange tong om de tak vouwen en dan alle blaadjes eraf trekken. We hebben ook eindelijk olifanten van dichtbij gezien! Het landschap van Kruger is weer echt Afrikaans. Hoog dor gras met hier en daar wat kale struiken. Na 50 km door de bush kwamen we bij het Skukuza kamp. Je verwacht wat primitieve tentjes, maar dit was een grote camping midden in de wildernis. Compleet met restaurant, zwembad, supermarkt, vakantiehuisjes etc. Veel Zuid Afrikanen gaan hier met de sleurhut een paar dagen naar kruger, zoals wij naar zee gaan. We hebben een hapje gegeten bij een openlucht restaurantje onder tussen de bomen gespannen tentdoek. Aapjes slingerden behendig over het tentdoek en renden onder de tafels door om te eten te jatten. Op de terugweg kwamen we een jonge hyena tegen die heel zelfverzekerd over de weg aan kwam lopen. Hij was duidelijk niet van plan om aan de kant te gaan voor de auto, dus wij zijn maar gestopt. Bij Lianne voor het raam bleef hij zitten en keek hongerig naar binnen.. Even later zagen we een rij van 5 auto's langs de kant staan. Geen idee wat er te zien was, maar we zijn toch maar in de rij aangesloten. Na 5 minuutjes wachten hebben we de rij ingehaald, maar de andere rijbaan was ook al geblokkeerd. Op dat moment loopt een slanke cheetah vlak voor onze auto langs, tussen de auto's voor ons door de bosjes weer in. Wauw! Een mooie afsluiter van de dag!

De volgende dag stonden we om 6 uur 's ochtends voor de poort van het Kruger park. We krijgen er geen genoeg van. Vol spanning de omgeving af turen en in elke rots of elk bosje een olifant of neushoorn zien. Hopen op die ene leeuw of luipaard die toevallig de weg oversteekt. We kunnen het urenlang volhouden! Omdat we zo vroeg begonnen vandaag, konden we tot het Lower Sabie kamp doorrijden. Dit kamp is 95 km van de poort, wat al snel een paar uurtjes kost als je rustig tuffend naar beesten speurt. Lianne zei gisteren: 'We gaan nog heel veel olifanten zien.' Gisteren viel het tegen, maar vandaag was olifantendag! De ene na de andere dikhuid stond op takken te kauwen. We hadden dit keer een zandpad gepakt naar het eerste kamp, Skukuza. Ergens halverwege werden we ingeseind door een ranger dat verderop leeuwen waren gespot. Een beetje extra gas geven en met kloppend hart richting de aangewezen plek! Daar aangekomen reden net een paar auto's weg. De leeuwen waren alweer verdwenen in de bosjes.. Balen! Na een korte sanitaire stop op Skukuza kamp op naar Lower Sabie. De weg naar dit kamp loopt langs de Sabie rivier. Dieren zitten in deze droge omgeving graag in de buurt van water, dus we hoopten onze big 5 verzameling hier aan te vullen met een leeuw of luipaard. Vlak na het kamp stond een file.. Wij dachten direct: leeuwen! Helaas, de familie waterbuffel had besloten de weg te versperren. Na 10 minuutjes wachten konden we weer verder rijden. Een tijdje later stonden er twee auto's langs de kant naar een kudde impala's te kijken. De impala's maakten rare geluiden en waren duidelijk op hun hoede. Er waren twee grote mannetjesleeuwen gespot door de voorste auto, maar helaas alweer de bush in gelopen. Weer gemist! Vlak voor het Lower Sabie kamp stonden een stuk of 5 auto's langs de kant. Toen wij aan kwamen rijden ging er net een auto weg en konden we goed de bosjes in kijken. We keken vanaf de weg, die een stuk hoger lag, naar beneden om te zien wat er hier gespot was. Niks te zien... Opeens keek ik een luipaard recht in zijn ogen! Wauw! Op nog geen 5 meter van de auto! Door zijn schutkleur moet je goed kijken om hem te zien. Lianne kroop van enthousiasme bij mij op schoot en klapte in haar handen van blijdschap. De luipaard begon aan de boom te krabben zoals onze poes, Pip, aan haar krabpaal krabt. Ogen dicht en duidelijk aan het genieten. Vervolgens sprong hij op een tak en klom tot boven in de boom. Daar had hij een halve impala verstopt die hij weer mee naar beneden nam. Wat een prachtig beest! Wij hebben hem rustig laten eten en zijn verder gegaan naar het Lower Sabie kamp om ook een hapje te eten. Vlak voor het kamp kwamen we bij een meertje waar een grote kudde impala's aan het drinken was vlak naast enorme krokodillen van 4 a 5 meter. Kennelijk hadden ze geen honger, want ze waren niet vooruit te branden. Op het kamp zaten we in een restaurant met uitzicht op de Sabie rivier. De nijlpaarden lagen knorrend te zonnen aan de overkant.

Op de terugweg kwamen we weer langs de plek waar we de luipaard zagen. Hij lag inmiddels uit te buiken onder de boom in de hitte van de middag. Het was erg warm, 32 graden, dus tot een uur of 4 hebben we vrijwel geen dieren meer gezien. Wij wilden nog graag de leeuw zien, dus we pakten hetzelfde zandpad als de heenreis. 20 minuutjes verder beseften we ons dat we weinig tijd meer hadden om bij de poort te komen en nog 22 km zandpad te gaan. Daar gingen we! Ferrari safari! Gelukkig was het een mooi vlak zandpad dus we konden met 40 a 50 km/h door de bush. Te snel om wild te spotten, want mijn aandacht was volledig bij de weg. We kwamen 4 minuten voor tijd door de poort.. Pfieuw! We gaan nu door naar onze laatste bestemming. Een lodge in een privé wildpark vlakbij Hoedspruit.

Groetjes Ro & Li