San Francisco

Na een rustige vlucht, die overigens een overwinning was voor Lianne, zijn we geland op San Francisco International Airport. Lianne nauwelijks bang geweest tijdens de vlucht. Na het passeren van de douane, wat lang duurde doordat het maken van vingerafdrukken, een foto en andere veiligheidsmaatregelen de doorloopsnelheid niet bevorderd, werden we buiten verwelkomd met een heerlijk lentezonnetje en zo'n 18 graden. Gelijk de metro in naar Oakland, op naar ons hotel. In de metro vroeg een dakloze of iemand wat te eten voor hem had. Hij had de gunfactor, en dus besloten we hem een potje snoepjes en een flesje water te geven. Hij bedankte ons netjes met zijn net geleerde eerste Nederlandse woordje "dankjewel". Na het inchecken in ons typisch Amerikaanse motel, zijn we terug naar San Francisco gegaan om wakker te blijven tot de avond. Gelijk het ritme van hier aanhouden, het beste middel tegen de jetlag. We zijn via de boulevard naar de beroemde pier 39 gelopen. Grappig hoe herkenbaar alles hier is als je wel eens Amerikaanse series kijkt. De koffietentjes, hardlopende mensen over de boulevard, gele taxi's etc. Na een pokke eind lopen waren we eindelijk bij de beroemde pier. We waren niet de enigen die de zeeleeuwen kolonie kwamen bekijken, drie rijen dik stonden de Chinezen en Japanners met de ene de camera nog groter dan de andere. De zeeleeuwen lagen heerlijk te zonnen en leken geen moeite te hebben met de pottenkijkers. Wij vonden het observeren van dringende massa mensen interessanter dan de dieren zelf. Inmiddels waren we 22 uur wakker en liepen als twee dronken zombies door de stad, niet meer in staat om een normaal gesprek te voeren. Na een snelle hotdog op straat weer terug naar Oakland. Ik was zo moe dat ik onderweg tegen Lianne zei: "zullen we stoppen met praten, want het bewegen van mijn lippen is me al te veel moeite". Li lag helemaal krom natuurlijk, maar ik was zo moe dat het niet als grap bedoeld was.

Dag 2. De planning: ontbijten op straat en op de fiets naar de Golden Gate. Tijdens de zoektocht naar een gezond ontbijtje liepen we door het financial district. De zakenmannetjes die op straat een koffie met een bagel eten vielen ons direct op. Net als in 'Suits', onze favoriete Netflix serie. We hadden een heerlijk broodje kalkoen avocado met salade, die qua hoeveelheid ook goed als lunch had gekund. De koffie hebben we gedeeld. Om nou allebei een 'kleine' koffie van 350 ml te nemen... De porties zijn hier aangepast aan de omvang van de bevolking. Na het ontbijt snel een fiets gehuurd en via de boulevard richting de Golden Gate. Aan het einde van de boulevard zag ik op de kaart dat we vlakbij Lombard street waren. Dit is 1 van de steilste straten van San Francisco. Omdat de heuvel een helling van 27 graden heeft, is Lombard street een zigzaggend straatje. Het leek ons wel leuk om deze met de fiets te verkennen. Flink remmend gingen we de haarspeldbochten door. "Wow, you're brave" riep een Amerikaan. We zijn heelhuids beneden gekomen en doorgefietst naar de Golden Gate. We hadden geluk, want de vaak in de mist verhulde rode brug stak vandaag mooi af tegen de blauwe lucht. We hebben mooie plaatjes kunnen schieten! Het fietsen in de stad bevalt ons wel! San Francisco is echt een leuke stad met een relaxt sfeertje en vriendelijke mensen. We verbazen ons wel steeds over het gevoel voor mode van de Amerikanen. Of lopen wij zo achter dat wij volgend jaar ook gekleurde hardloopschoenen met een strakke legging en sokken tot aan de knieën dragen? Lombard street kwamen we heelhuids door, maar de Golden Gate niet helemaal. Halverwege de brug liepen vier Japanners zo breed uit dat ik wilde bellen om ze aan de kant te dirigeren. Mijn bel deed het niet goed en terwijl ik probeerde geluid uit het ding te krijgen, was ik al zo dicht op ze dat ik flink moest remmen. Je raadt het al, ik had alleen de hand aan de kant van de voorrem aan het stuur. Mijn fiets gooide me als een bokkend paard met een smak voorover op het fietspad. Gelukkig was het een rustig stukje en kon ik bijna ongezien verder. Aan de andere kant van de brug hebben we wat gegeten en de pond teruggepakt naar San Francisco. Om de tijd tot het avondeten vol te maken, zijn we naar China Town gelopen. De straten versiert met typisch Chineze rode lampionnen, daken als tempels, verkeersborden in het Chinees en uiteraard bijna alleen maar Chinezen op straat. Een hele andere wereld dan de rest van de stad.

Vandaag hadden we een rustige dag op de planning, althans dat was de bedoeling. Het plan was eerst even shoppen in zo'n grote shopping mall voordat we naar Alcatraz zouden gaan. Het shoppen hadden we snel bekeken. Om 13.00uur moesten we bij de boot zijn die ons naar Alcatraz zou brengen, dus we moesten ons nog wel een paar uurtjes vermaken. We hebben de houten trams bekeken, Lianne heeft toch nog wat leuke jurkjes gescoord en we hebben wat door de stad gesjouwd. Langzaam lopen doen we niet aan, de pas zat er goed in. Zo belandden we bij toeval op het hoogste punt van de binnenstad wat een prachtig uitzicht opleverde! Vervolgens leek het tijdens de afdaling even of we ineens in de vlindertuin waren beland. Ontzettend mooi en het rook er ook echt naar de vlindertuin. Zulke dingen vinden we het leukst, van die onverwachte mooie plekjes. Na de afdaling over smalle trappetjes omringd door bloemen en palmen, kwamen we aan op pier 33. Na een korte overtocht kwamen we aan bij de beruchte gevangenis. Indrukwekkend om te zien dat al die gevangenen in een hokje van 3 bij 1,5 zaten! Om claustrofobisch van te worden. We kregen een demonstratie van de 'sounds of the slammer'. De automatische deuren van de cellen werden bediend. Ze werken met een ingenieus mechanisch systeem, waardoor ze zonder elektriciteit kunnen werken. Na een naar onze smaak wat te uitgebreide (lees: langdradig) audiotour hebben we de boot terug gepakt naar San Francisco. We liggen nu uitgeblust op bed en kijken alvast uit naar de volgende bestemming!