Bryce Canyon

Dag 12. Het viel gelukkig mee met de kou vannacht, het was zelfs warm! Vanmorgen ging de wekker om half 6, omdat we de zon graag wilden zien opkomen. Gister lag Ro voor half 9 al te slapen en ik kon mijn ogen om 9 uur ook echt niet meer openhouden, dus het vroege opstaan was geen probleem. In het park stonden de bejaarde mini Chineesjes al paraat om mooie kiekjes te schieten van het opkomende sunnegie. Ze zetten allemaal hele kleine stapjes en opa Chinees kwam zelfs een babbeltje met ons maken. Heel schattig. Het was behoorlijk bewolkt. Een mooie ronde zon was dus niet te zien, maar ondanks dat kleurde de lucht boven Bryce Canyon prachtig! Na dit mooie schouwspel te hebben bewonderd, zijn we eerst weer terug gereden voor het ontbijt en om op te warmen. Heel apart dat het hier zo koud is...

Rond een uur of negen zijn we weer richting park gereden. De toegangspoorten van de parken doen ons een beetje denken aan Afrika. En we zitten meteen in de wild spot stand. De weg in Bryce heeft wel wat weg van Kruger op de één of andere manier. In Afrika waren de hertjes al snel niet meer zo speciaal, maar hier gil ik regelmatig hysterisch door de auto omdat ik een bok of een hert zie. Ro schrikt zich eerst wild, zet de auto aan de kant om vervolgens samen de beestjes te begluren. Lopen hoeft gelukkig niet vandaag, want we rijden langs alle uitzichtpunten. Wel even goed voor de vermoeidheid en de zere spieren. Al dat moois kost wel erg veel energie. Niet dat ik ook maar iets te klagen heb, maar ik droom de gekste dromen en koppel alles wat we meemaken in m'n dromen aan elkaar. Ik heb het er dus maar druk mee. We hoppen de auto in en uit en genieten, ondanks de kou, van de mooie uitzichten. De bizarre vormen van de rotsen zijn ontstaan door het bevriezen en ontdooien van kalk- en zandsteen en de rode en roze kleuren danken ze aan mangaan (het stofje wat ik ook in m'n kies heb als vulling). De canyon staat vol met zogenaamde 'hoodoos', gelaagde pilaren. Op de één of andere manier doet dit park ons een beetje aan een pretpark denken door de paden en hekjes er omheen. Zion en Yosemite zijn wat dat betreft wat natuurlijker, maar de vormen van de rotsen maken het toch ook weer heel speciaal. De rotsen hebben zulke bizarre vormen, dat je haast denkt dat ze van papier maché zijn gemaakt.

's middags kan ik echt niet meer. We trekken ons terug in onze blokhut, genieten van de harde wind die om ons huisje blaast, lezen een boekje, halen koffie met overheerlijke handgemaakte bonbons, lezen nog wat en daarna is het alweer tijd om te eten. Al met al weer een heerlijke relaxte dag!

Dag 13 is alweer aangebroken en daarmee is mijn energie ook weer terug van weggeweest. Bonita (ex-collega) vertoeft momenteel ook hier in Amerika en af en toe hebben we even contact. De dag dat wij te horen kregen dat er een beer was gesignaleerd in Yosemite, heeft zij hem gezien. Grappig! Ze vertelde ook over de wandelroute 'Navajo' hier in Bryce wat zo prachtig was. Nadat we het weer in Page hadden gecheckt (regen) besloten we om deze route (1,2km) toch nog even mee te pakken aangezien het zonnetje nu nog mooi scheen bij ons in Tropic. Een slimme zet want het lopen tussen de aparte rotsen was weer een bijzonder mooie ervaring en niet te vergelijken met alles wat we al hebben gezien. Uiteindelijk plakken we de wandelroute 'Queen Garden' er nog aan vast omdat we nog niet uitgekeken en gewandeld zijn (+3,4km). Halverwege begint het een beetje te sneeuwen, daarna zachtjes te hagelen en verdwijnt het zonnetje langzaam als we bij de auto aankomen. Terwijl 'The XX' door de speakers van de auto klinkt rijden we langzaam in de stromende regen door de bergen richting Page. We rijden niet eens door een park en dan zo mooi. Tom(Tom) is vandaag niet goed bij z'n hoofd en wil ons langs een onverharde weg met gaten leiden. We hebben geleerd van onze ervaring in Swaziland, dus rijden we braaf terug naar Tropic om vanuit daar de snelle, maar minder mooie route te nemen. Rond 15uur komen we aan in Page en na het inchecken bekijken we nog even vanuit allerlei hoeken de 'Glen Canyon Dam.' Dit is de één na grootste stuwdam van Amerika. Niet te bevatten hoe groot. Als we naar beneden kijken zien we iniminie kleine auto's staan.